پایگاه خبری خانه فوتبال:

منظور سرمربی کروات وقت پرسپولیس از نیمکت دراز داشتن تعداد زیادی بازیکن روی نیمکت ذخیره ها که به اندازه بازیکنان اصلی مثمر ثمر باشند.

آن روزها پنجره نقل و انتقالات پرسپولیس بسته شده و با جدایی چند بازیکن مثل مهدی طارمی دست سرمربی این تیم خالی تر از همیشه شده بود کمااینکه فینال لیگ قهرمانان آسیا را نیز به همین دلیل به کاشیما آنتلرز واگذار کرد.

به نظر می رسد شرایط کنونی پرسپولیس نیز همین طور باشد. محمود خوردبین یا مجتبی محرمی پیشکسوتان پرسپولیس نیز اذعان دارند دست یحیی گل محمدی روی نیمکت خالی است و خیال نفرات اصلی هم برای بازی کردن راحت است. بنابراین اصلی ها مطمئن هستند تحت هر شرایطی بازی می کنند و ذخیره ها هم وقتی به زمین می روند در حد نام پرسپولیس بازی نمی کنند.

 

این درحالیست که به قول آلکس فرگوسن " قرار گرفتن روی نیمکت ذخیره ها دقیقا مانند پسربچه ای است که خارج از یک مغازه شکلات فروشی ایستاده و با حسرت به شکلات های داخل مغازه می نگرد. این پسربچه مجاز است که به شکلاتها نگاه کند اما حق دست زدن به آنها را ندارد مگر اینکه والدینش به او چراغ سبز نشان بدهند. او باید یک دنیا انگیزه داشته باشد و منتظر دستور چراغ سبز سرمربی برای ورود به زمین باشد. چنین بازیکنانی باید احساسات خود را کنترل کرده و به جای عجول بودن یا با استرس بازی کردن، راحت و ریلکس فقط به دستورات مربیان عمل کنند. البته مهم ترین بحث کیفیت یک بازیکن ذخیره است که باید در حد و اندازه نفر اصلی باشد و بتواند در مواقع ضروری مثمرثمر بازی کند."

سرمربی افسانه ای و سابق منچستر یونایتد با همین دیدگاه اوله گونر سولشائر( سرمربی فعلی منچستر) را به عنوان یک ذخیره طلایی یا شاید هم بهترین بازیکن ذخیره تمام ادوار لیگ برتر انگلیس معرفی کرد.

به نظر می رسد پرسپولیس فعلی فاقد چنین بازیکنانی باشد. این تیم شاید نفرات اصلی خوبی داشته باشد اما روی نیمکت بازیکن کار دربیار یا ذخیره طلایی ندارد و به همین خاطر هم به مشکل می خورد.

بازی با الهلال عربستان و آلومینیوم اراک به خوبی این ضعف نیمکت پرسپولیس را نشان داد و باید دید آیا پرسپولیس می تواند در بازار زمستانی و نقل و انتقالات نیم فصل بازیکن خوبی برای پُر کردن این خلأ خریداری کند یا نه؟

با دوستان خود به اشتراک بگذارید: