اخبار سرگرمی|ناصرالدین شاه
ماجرای جذاب ناصرالدین شاه و میوه ای به نام موز که تا آنروز ندیده بود
ناصرالدین شاه در سومین سفر خود به اروپا در فروردین سال ۱۲۶۸ توصیف جالبی از موز ارائه داده است.
تصویر دیده نشده از ناصرالدین شاه.ناصر الدین شاه چهارمین شاه از سلسله حکومت قاجاریان است.در دوره حکومت ناصر الدین شاه،به کمک صدر اعظم امیر کبیر در ایران شکوفایی هایی در زمینه هنر و آموزش اتفاق افتاد که مهم ترین آنان دوربین عکاسی، نمایش نوین (تئاتر اروپایی) و تاسیس مدارس دارالفنون بود.ناصر الدین شاه اولین کسی است که موزه ملی را تاسیس کرد.ناصر الدین شاه با ۵۰ سال حکومت در بین تمام شاه های حاکم بر ایران، بیشترین طول عمر حکومت را دارا است.ناصرالدین شاه سرانجام به دست میرزا رضا کرمانی در پنجاهمین سالگرد تاج گذاری اش به ضرب گلوله کشته شد و پیکر او در حرم شاه عبدالعظیم حسنی واقع در شهر ری دفن شد.
توصیف جالب ناصرالدین شاه از میوه ای به نام «موز»!
به نقل از فرادید، سومین سفر ناصرالدین شاه به اروپا در فروردین سال ۱۲۶۸ شمسی آغاز شد؛ او در این سفر ابتدا به روسیه رفت و سپس عازم کشورهای آلمان، هلند، بلژیک و انگلستان شد.
ناصرالدین شاه به نوشتن خاطرات روزانۀ خود اهتمامی جدی داشت و این کار را در سفرهای دور و درازش هم ترک نمی‌کرد. خود او نام یادداشت‌هایش را «روزنامه» گذاشته بود؛ این روزنامه‌ها جزئیاتی بسیار جالب و خواندنی از کارها و احوالات روزمرۀ شاه و درباریانش را در اختیار ما می‌گذارند. در اینجا گزیده‌ای از خاطرات دو روز از سفر سوم شاه به فرنگستان را می‌خوانید.
سومین سفر ناصرالدین شاه به اروپا در فروردین سال ۱۲۶۸ شمسی آغاز شد؛ او در این سفر ابتدا به روسیه رفت و سپس عازم کشورهای آلمان، هلند، بلژیک و انگلستان شد.
در اینجا گزیده‌ای از روزنامۀ خاطرات او در روزهای یکشنبه و دوشنبه بیست و سوم و بیست وچهارم تیرماه سال ۱۲۶۸ شمسی (ذی‌القعده سال ۱۳۰۶ قمری) را می‌خوانید که مربوط است به حضور شاه در شهر لیورپول و عزیمت با کشتی به مقصد منچستر:
حاجی باقر تاجری است خراسانی که معامله فیروزه می‌کند . . . همیشه به همراهان ما اظهار بلدیت می‌کرده و سفارش می‌کرده است که اینجا جیب‌بر زیاد دارد متوجه خودتان باشید . . . وقتی در گار [ایستگاه] ایرانی‌ها به استقبال ما آمده بودند ساعت شصت تومانی خود او را جیب‌بر برد و خبر نشد.
پلیس انگلیس خیلی نقل دارد، اولاً مردمان قدبلند قوی هیکل و پرقوت، هر یک پهلوانی هستند، همه یک‌قَد و باشکوه . . . مواجب آنها هم زیاد است، مثلا نفری پانصد تومان که دیگر آسوده هستند و کاری جز عمل انتظام ندارند، لباس آنها ماهوت سورمه‌ای خوب . . . شنل به جهت باران تا نصف تنه آنها را می‌گیرد . . . تسلط آنها هم به رعیت زیاد است . . . عدد آنها زیاد نیست، مثلا در بیرمنگام پانصد هزار جمعیت هست سیصدنفر پلیس دارد و منظم است، یک نفر پلیس جمعیت را مثل جوجه بغل می‌کند رد می‌کند و نافذالحکم است، حقیقت خیلی نقل دارد . . .امروز باید برویم به منچستر . . . سوار کشتی شدیم، کشتی بخاری بزرگ حاضر کرده بودند . . . از عرشه تا سفلای کشتی به یک طالارچه رفتیم که میزی گذاشته بودند. همه قسم میوه در آن میز بود از گرمسیرات افریق و غیره آورده بودند، خربزه، طالبی، عناس [آناناس]، چلیک [توت فرنگی]، پال که موز می‌گویند و در این‌جاها بسیار است؛ شبیه است به بامیه اما قدری بزرگ‌تر و زردرنگ، پوست او را که می‌کنند مغز سفیدرنگ نرمی دارد خوش‌مزه و معطر است؛ موز به وضع خوشه است، پنج‌تا ده‌تا به هم متصل است؛ اما چون خیلی باید حرارت داشته باشد ما نخوردیم .
فرزند ناصرالدین شاه قاجار در انقلاب ۵۷ حضور داشت؟
خدیجه ناصری قاجار، هنگام ترور پدر (ناصرالدین‌شاه قاجار) شش ساله بوده و چون در سال ۱۳۶۳ درگذشته شش سال بعد از انقلاب هم زندگی کرده است.
به گزارش تازه‌نیوز، در بهشت زهرای تهران، قطعۀ ۱۸، ردیف ۱۶ شمارۀ ۲۵ زنی مدفون است که هشتم اردیبهشت ۱۳۶۳ خورشیدی چشم از جهان بسته است.
او در سامانۀ سازمان اینگونه معرفی شده است:
نام: خدیجه
نام خانوادگی: ناصری قاجار (امیر اصلانی)
نام پدر: شاهنشاه شهید
روی سنگ قبر هم چنین: «آرامگاه شادروان بانو خدیجه ناصری قاجار (امیر اصلانی)، فرزند ناصرالدین تولد ۱۲۶۹، فوت ۱۳۶۳.۲.۸» و با این بیت: ز مرگت سرد و خاموش است خانه/کجایی ای چراغ آشیانه
بدین ترتیب مشخص می‌شود هنگام ترور پدر (ناصرالدین‌شاه قاجار) شش ساله بوده و چون در سال ۱۳۶۳ درگذشته شش سال بعد از انقلاب هم زندگی کرده است.
دو عکس دیدنی از مملکت داری ناصرالدین شاه
دو عکسی که در اینجا ملاحظه می‌کنید را آنتوان سوروگین عکاس معروف دوران قاجار از دو مورد از جلسات ارائۀ گزارش به ناصرالدین شاه ثبت کرده است.
به نقل از فرادید در اینجا دو مورد از عکس‌های آنتوان سوروگین را خواهید دید که شاه قاجار را در حال رسیدگی به امورات مملکتی نشان می‌دهند. (اصل عکس‌ها سیاه و سفید هستند).
احتمالا بیشتر عکس‌هایی که در رابطه با ناصرالدین‌شاه دیده‌ایم یا زنان حرمسرای او را نشان می‌داده‌اند و یا مربوط به گشت و گذارها و تفریحات شاه قاجار بوده‌اند.
اما بالاخره امورات مملکت هم نیاز به رسیدگی داشت و شاه باید گزارش‌هایی را دربارۀ مسائل مختلف از درباریانش دریافت می‌کرد.
دو عکسی که در اینجا ملاحظه می‌کنید را آنتوان سوروگین عکاس معروف دوران قاجار از دو مورد از این جلسات ارائۀ گزارش به شاه ثبت کرده است.
در عکس اول ناصرالدین شاه در یکی از اتاق‌های کاخ صاحبقرانیه نشسته و در حال گوش دادن به گزارشی است که محمد باقر خان ادیب‌الممالک در حال قرائت برای اوست.
در عکس دوم نیز ناصرالدین شاه مثل تصویر قبل بر روی صندلی نشسته و دو تن از درباریان که مجدالملک و ادیب‌الملک هستند، در حالیکه روی زمین نشسته‌اند در حال قرائت گزارش‌هایی برای شاه هستند. این عکس در عمارت شهرستانک گرفته شده که یکی از اقامتگاه‌های تابستانی ناصرالدین‌شاه بود.
تصاویری از یک عروسی لاکچری در دوره ناصرالدین شاه قاجار!
عکس رنگی جالب از جسن عروسی در زمان ناصرالدین شاه منتشر شده است.
به نقل از فرادید، در اینجا عکس‌هایی با کیفیت از سه بزم شاهانه در دورۀ ناصرالدین شاه را ملاحظه می‌کنید؛ از یک سفر تفریحی خارج شهر تا پرتجمل‌ترین عروسی آن دوران. (اصل عکس‌ها سیاه و سفید هستند و با استفاده از نرم‌افزار به صورت رنگی درآمده‌اند).
هر سه عکس را آنتوان سوروگین، عکاس معروف دوران قاجار گرفته است.
عکس اول
به احتمال زیاد در جریان یکی از سفرهای کوتاه شاه در حوالی تهران گرفته شده است. در این تصویر خود شاه بر روی صندلی نشسته و به دوربین نگاه می‌کند. کودکی که در سمت راست شاه ایستاده عزیزالسلطان معروف به ملیجک دوم است.
در این تصویر درباری‌ها و آشپزهای قصر در حال تهیۀ مقدمات غذا هستند. عده‌ای در حال پوست کندن بادمجان هستند و برخی مخلفات هم در سینی‌هایی گذاشته شده و برای ریختن در دیگ غذا آماده شده‌اند.
عکس دوم
توضیحات مشخص و با جزئیاتی ندارد اما پیداست که در لحظۀ ورود شاه به یک تالار گرفته شده؛ تالاری که ظاهرا برای برگزاری نوعی مهمانی یا نشست درباری آماده شده است.
فردی که سمت راست شاه ایستاده و عصا در دست دارد علی اصغر خان امین‌السلطان است که در ده سال آخر سلطنت شاه، مقام صدارت عظمی را به عهده داشت.
در سمت چپ شاه نیز کامران میرزا نایب‌السلطنه ایستاده است که فرزند سوم شاه بود و چنانکه مورخان گفته‌اند اختلافات زیادی نیز با امین‌السلطان داشت.
میرزا رضا کرمانی یکی از دلایل قتل ناصرالدین‌شاه را ظلم و ستم‌های ماموران و اطرافیان کامران میرزا عنوان کرده بود.
عکس سوم
خود شاه در آن حضور ندارد، تعدادی از مهمانانی را نشان می‌دهد که در جشن عروسی عزیزالسلطان (ملیجک دوم) و اخترالدوله دختر ناصرالدین شاه حضور یافته‌اند.
این مراسم یکی از پرخرج‌ترین و پرتجمل‌ترین عروسی‌های برگزار شده در زمان خودش به حساب می‌آمد.
این عکس در عمارت بهارستان گرفته شده که بعد از مشروطه به عنوان ساختمان مجلس شورا مورد استفاده قرار گرفت.
تصاویری کمتر دیده شده از ناصرالدین شاه قاجار در کنار کیسه های پولش
دو عکس کمتر دیده شده از ناصرالدین شاه قاجار را ملاحظه می‌کنید که او را در حال بررسی امورات مربوط به خزانۀ شاهی نشان می‌دهند.
به نقل از فرادید، علاقۀ ناصرالدین شاه قاجار به عکاسی باعث شده بود که او علاوه بر وارد کردن لوازم این هنر نوظهور به ایران، خودش هم سوژۀ عکس‌های زیادی باشد. این عکس‌ها فعالیت‌های مختلف ناصرالدین‌شاه را از مهمانی و شکار گرفته تا رسیدگی به امورات حکومتی به ما نشان می‌دهند.
در اینجا دو مورد از عکس‌هایی را خواهید دید که شاه قاجار را در حال نظارت و رسیدگی به امورات خزانۀ شاهی نشان می‌دهند. هر دوی این عکس‌ها را آنتوان سوروگین معروف به آنتوان خان، عکاس معروف دوران قاجار گرفته است.
عکس اول مربوط به اردیبهشت ماه سال ۱۲۶۹ شمسی است، یعنی ۱۳۳ سال قبل. در آن ماه، مبلغ ۵۷ هزار تومان از دارایی‌های حکومتی، گردآوری شده و به خزانۀ سلطنتی فرستاده شده بود. در این تصویر شاهد تحویل گرفتن کیسه‌های پول توسط ماموران خزانه‌داری هستیم، درحالیکه خود شاه هم روی صندلی نشسته و بر کار آنان نظارت دارد.
جالب است که شاه در همین حال هم از تفریح غافل نبوده و یکی از خدمتکاران در حضور او در حال باد زدن منقل و طبخ خوراکی دیده می‌شود. نکتۀ جالب دیگری که در تصویر می‌بینیم، عینکی است که شاه آن را روی کلاهش قرار داده است.
غیر از خود شاه، چهره‌های دیگری هم در این تصویر قابل تشخیص هستند. برای مثال، نفر اول از سمت راست میرزا محمد خان گروسی معروف به «ملیجک» است و نفر سوم که عصا در دست دارد آقا علی آشتیانی ملقب به «امین حضور» است که محله‌ای در تهران هنوز به نام او شناخته می‌شود.
عکس دوم در تالار سلام در کاخ گلستان گرفته شده است. برخی از مهمترین جواهرات ایران مثل تخت طاووس و تاج کیانی در این تالار نگهداری می‌شدند. این تالار به دلیل اینکه محل رسمی پذیرایی شاه از مهمانانش بود، به تالار سلام شهرت یافته بود.
در این عکس ناصرالدین‌شاه به همراه جمعی از درباریان در حال بررسی تعدادی از جواهرات و اشیاء مرصع و قیمتی خزانۀ سلطنتی است. خود شاه در سمت چپ تصویر بر روی صندلی نشسته و به نظر می‌رسد که عینکش را هم برای بررسی دقیق‌تر اشیاء بر چشم زده است.
بیوگرافی کامل ناصرالدین شاه قاجار
چهارمین شاه از سلسله حکومت قاجاریان ناصر الدین شاه نام دارد که در دوره حکومت او، به کمک صدر اعظم امیر کبیر در ایران شکوفایی هایی در زمینه هنر و آموزش اتفاق افتاد که مهم ترین آنان دوربین عکاسی، نمایش نوین (تئاتر اروپایی) و تاسیس مدارس دارالفنون بود.
او با دعوت از هنرمندان اروپایی، هنر موسیقی را به دانش آموزان مدارس دارالفنون آموزش داد ولی اغلب این هنر ها در خانواده دربار رواج پیدا کرد و خانواده سلطنتی با فراگیری این هنر، اجراهایی در دربار داشته اند.
ناصر الدین شاه اولین کسی است که موزه ملی را تاسیس کرد و در قسمتی از کاخ گلستان هدایایی که از فرنگ دریافت می کرد و اشیائی که اجدادش به آن ها علاقه داشتند و از آنان نگهداری می کردند، در این موزه قرار داد.
ناصر الدین شاه با ۵۰ سال حکومت در بین تمام شاه های حاکم بر ایران، بیشترین طول عمر حکومت را دارا است ولی سرانجام به دست میرزا رضا کرمانی در پنجاهمین سالگرد تاج گذاری اش به ضرب گلوله کشته شد و پیکر او در حرم شاه عبدالعظیم حسنی واقع در شهر ری دفن شد.
قصد داریم بیوگرافی کامل ناصر الدین شاه را مورد بررسی قرار دهیم پس در ادامه با ما در جادوی باور همراه باشید.
تولد و خانواده ناصر الدین شاه
ناصر الدین میرزا سومین فرزند از محمد شاه (میرزا) و ملک جهان خانم بود که در ۲۵ تیر ۱۲۱۰ شمسی در روستای کهنمو از توابع اسکو واقع در آذربایجان شرقی به دنیا آمد.
به واسطه شیوع وبا در تبریز، ملک جهان خانم دوران بارداری اش را در روستای کهنمو گذراند. در همان هنگام محمد شاه به همراه عباس میرزا در حال جنگ برای یکپارچگی سنی ها در خراسان بودند. به همین دلیل ناصر الدین میرزا در روستای کهنمو به دنیا آمد. محمد شاه به خاطر پیروزی در جنگ، نام ناصر الدین میرزا را بر خلاف سنت که نام اجداد را بر روی نوزاد میگذاشتند، بر روی فرزندش نهاد.
محمد شاه که به تفرقه های بین قوانلو و دولو آگاه بود، ازدواج ناصر الدین میرزای ۱۲ ساله را با دختر عمه ۱۴ ساله اش به نام گلین در سال ۱۲۲۲ رسمی کرد. ملک نسا خانم تنها فرزند این خانواده بود که تا بزرگسالی زنده مانده بود.
تاج گذاری ناصر الدین در سن کم
در سال ۱۲۲۷ (۱۷ سالگی ناصر الدین میرزا) پس از مرگ محمد شاه بر اثر نقرس در ۴۱ سالگی، کشور دچار هرج و مرج شد. در حالی که میرزا آغاسی وزیر محمد شاه توانایی کنترل اوضاع حاکم در شهر را نداشت به شهر ری فرار کرد و ملک جهان خانم نبض دربار را در دست گرفت.
ابتدا پسران عباس میرزا (برادر محمد شاه) به نام های قهرمان میرزا و بهمن میرزا ادعای ولیعهدی در تبریز کردند. این ادعا مبنی بر سن کم ناصر الدین میرزا بود که چون ۱۷ ساله است، توانایی اداره کشور را ندارد.
سیاست مهد علیا (ملک جهان خانم) در ۴۵ روز حاکمیت برای آرام کردن ایران، اهدای حکومت آذربایجان به قهرمان میرزا بود که دیگر ادعایی برای حکومت نکند.
سر انجام در ۲۲ شهریور ۱۲۲۷ تاج گذاری ناصر الدین میرزا انجام شد و به نام های “قبله عالم” و “سلطان صاحبقران” خوانده شد و مادرش را به عنوان مشاوران اصلی خود به نشانه احترام خواند.
فعالیت های ناصر الدین شاه پس از تاج گذاری
امیر کبیر در دوران قبل از تاج گذاری و شورش ها به دستور ناصر الدین شاه به تهران خوانده شد ولی قبل از سفر، مراد میرزا حسام السلطنه را برای سرکوب پسر الله یار خان آصف الدوله به نام حسن خان سالار فرستاد و پس از سرکوبی، به سپاه ۳۰۰ نفری ارتش در تهران پیوست و در سال ۱۲۲۶ صدر اعظم ایران شد.
او با مشاوره هایش به ناصر الدین شاه برای تعلیم ارتش با اسلحه سازی، نظم و آراستگی را به ارتش افزود.
او با استخدام و پرورش سربازان شکوفایی ارتش ایران را دوچندان کرد. امیر کبیر با تغییرات نگارشی در نامه ها لقب های اضافی را حذف کرد و با مبارزه با رشوه خواری دربار را متحول کرد.
در دوره صدر اعظمی امیر کبیر در ایران، ساخت کاروانسراها قوت گرفت و بازارچه های زیادی در سراسر پایتخت و ایران ساخته شد.
صدر اعظم امیر کبیر با دخالت های مهد علیا مخالفت می کرد و این خشم طبقه اشراف را به همراه داشت زیرا که دیگر توانایی دخالت در امور کشور و ناصر الدین شاه را نداشتند. همچنین حقوقشان رفته رفته کمتر می شد و به طبقه مستضعفان اضافه می شد یا در امور کشور خرج می شد.
به همین دلیل مهد علیا سعی داشت تا اشراف زادگان را شبانه دور هم جمع کند و در مورد فعالیت های صدر اعظم کشور بحث کنند.
دستور به قتل امیر کبیر
مهد علیا به دلیل ارتباط خوب با میرزا رضا کرمانی، سعی داشت تا جایگزین امیر کبیر را خود انتخاب کند. فشار های روانی برای برکناری امیر کبیر از طرف مهد علیا به ناصر الدین شاه زیاد شد ولی در ابتدا با مخالفت های قاطع شاه مواجه شد.
مهم ترین دلایلی که باعث شد ناصر الدین شاه دستور قتل صدر اعظم خود را دهد، فرستادن نماینده ای به قم برای فرمانروایی به قم بود که به دستور امیر کبیر این نماینده به تهران بازگشت. لغو دستور شاه توسط امیر کبیر خشم شاه را به همراه داشت و در همین زمان سفیر روسیه در ایران از امیر کبیر حمایت نظامی کرد و ذهنیت ناصر الدین شاه به طور کل در مورد صدر اعظم خود تغییر کرد تا در نهایت دستور مرگ امیر کبیر را در سال ۱۲۲۹ در کاشان داد.
ناصر الدین شاه پس از مرگ امیر کبیر پشیمان شده بود و سعی داشت تا راهی که امیر کبیر در پیش داشت را ادامه دهد و با بیگانه ستیزی و گسترش هنر شکوفایی ایران را دو چندان کند.
میرزا آقا خان نوری که به تازگی به عنوان صدر اعظم جدید معرفی شده بود، به دستور مستقیم شاه شمار معلمان و مدارس دارالفنون را برای تسلی خاطر خود از مرگ صدر اعظم پیشین، افزایش داد.
سفر های ناصر الدین شاه به فرنگ
در سال ۱۲۵۱ سپهسالار دربار سلطنتی به قبله عالم پیشنهاد کرده بود که با سفر به کشور های اروپایی سعی کند با آئین های این کشور ها آشنا شود که با الگو گرفتن از آنان در قوانین خود اصلاحاتی انجام دهد و به علاوه، از تجهیزات نظامی نو آوری که به تازگی ساخته بودند، دیدن کند.
سلطان صاحبقران به همراه همسران و ملازمان دربار مسکو را اولین مقصد سفر خود انتخاب کرد ولی در آنجا به دلیل کسالت و خستگی هایی که برای همسران پیش آمد، قبله عالم ترجیح دادند که همسران را با چندین ملازم به ایران بازگرداند.
مقصد بعدی ناصر الدین شاه برلین بود که از راه های ویلنا و کوئینسبرگ این سفر طی شد.
در برلین ایشان با امپراتور آلمان به نام ویلهام یکم دیدار کردند. بروکسل مقصد بعدی شاه ایران بود که لئوپولد دوم، شاه وقت بلژیک از ایشان استقبال کردند.
در همین هنگام نمایندگان دولت انگلستان شاه ایران را به انگلستان بردند که ملکه انگلستان مهمانی بزرگی را به خاطر سفر شاه ایران به انگلستان ترتیب داد.
پس از انگلستان، فرانسه، سوئیس، ایتالیا و اتریش مقصد های بعدی شاه بود که در طول این سفر ها پول های زیادی صرف خوش گذرانی های وی شد. ناصر الدین شاه که نبود همسران را احساس می کرد و از وقت گذرانی بیهوده خسته شده بود، در نهایت تصمیم گرفت به ایران بازگردد.
سفر دوم شاه ایران در سال ۱۲۵۶ مجدد به مقصد اروپا اتفاق افتاد که این بار با پول شخصی خودش در پی جبران خسارات مالی سفر گذشته این سفر انجام شد.
او در مسکو، وین و برلین به این نتیجه رسید که یک عده را به عنوان بریگارد قزاق (پلیس) انتخاب کند. این افراد در سفر بازگشت شاه به ایران از افراد روسی و اتریشی تشکیل شد.
معشوقه ای به نام جیران
پس از مرگ صدر اعظم امیر کبیر، سلطان صاحبقران برای بهبودی روحیه خود به دلیل پشیمانی، تصمیم گرفت تا با ملازمانش در نواحی کوهسار به شکار رود. در تجریش تهران قدیم که در حال حاضر در آن مکان محله ای به همین نام وجود دارد ناصر الدین شاه و ملازمانش برای شکار اتراق کردند.
در طی شکار ناصر الدین شاه متوجه دخترکی روستایی شد که در بالای درخت در حال چیدن میوه بود.
ناصر الدین شاه خطاب به دخترک روستایی گفت: زن من میشوی؟
دخترک روستایی که نمیدانست شاه مملکت روبروی او ایستاده است، به او گفت: تو که داخل آدم نیستی، من فقط زن شاه میشوم.
پس از چندی ملازمان شاه آمدند و دختر روستایی را از درخت پایین آوردند و به او گفتند که آن کس که روبروی تو ایستاده است ناصر الدین شاه است. دخترک روستایی نیز عذر تقصیر کرد و به سمت خانه اش روانه شد. اما خبر نداشت که ناصر الدین شاه دل باخته او شده است.
دخترک روستایی خدیجه تجریشی نام داشت که به دلیل داشتن چشمانی درشت ناصر الدین شاه لقب جیران (آهو) را به او داد.
کمی بعد سربازان شاه به تجریش رفتند و خدیجه تجریشی را از پدرش خواستگاری کردند و به دربار شاه بردند.
او علاقمند به جیران شد زیرا که با همسران خود در حرمسرا به طور کامل فرق می کرد جیران خلق و خویی جسورانه داشت و شکارچی ماهری بود.
ازدواج با جیران
جیران احتمالاً در سال در ۱۲۳۰ با ناصرالدین‌شاه ازدواج کرد.
فرزند اول یعنی سلطان محمد میرزا عمری کوتاهی داشت او در ۸ روزگی فوت کرد و فرزند دوم به نام محمد قاسم میرزا در سال ۱۲۳۰ به دنیا آمد.
محمد قاسم میرزا در سال ۱۲۳۵ با لقب امیرنظام فرمانده کل ارتش ایران شد. در ۱۳ مرداد ۱۲۳۵ به ولیعهدی رسید و در پنج سالگی درگذشت. آنها صاحب دو فرزند پسر دیگر نیز شدند که هر دوی آنها در کودکی فوت کردند. سلطان رکن الدین میرزا در سه سالگی درگذشت. خورشید کلاه در دو سالگی درگذشت.
سال ۱۲۳۸ جیران به بیماری سل مبتلا شد. در طی این مدت ناصر الدین شاه هر شب برای دیدار او می رفت و به شدت نگران او بود. اما طولی نکشید که سل، جیران را از پای در آورد.
ناصرالدین‌شاه تا سی و هفت سال پس از درگذشت جیران زنده بود و به گزارش بسیاری از منابع، تا پایان عمر او را از یاد نبرد.
به نوشته دوستعلی معیری، شاه هرگز لقب جیران و اجازه سکونت در عمارت او را به کسی نداد. او گاه خود به تنهایی به سکونت‌گاه سابق همسرش می‌رفت و زمانی را به فکر روزگار گذشته و دیدن یادگارهای جیران می‌گذراند.
روزی که ناصرالدین‌شاه در حرم شاه عبدالعظیم هدف گلوله میرزا رضا کرمانی قرار گرفت، خود را به آرامگاه جیران رساند و در کنارش جان داد.
جسد ناصرالدین‌شاه را در همان مقبره به خاک سپردند.
اقدامات سیاسی ناصر الدین شاه
ناصر الدین شاه اقدامات بسیار زیادی را در راستای آبادانی کشور انجام داد که از مهم ترین آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
الغای امتیازنامه رویتر
در طی این قرارداد ایران به ازای گرفتن ۲۰۰ هزار لیره قرار شد تا امتیاز ساخت راه آهن، بهره برداری از معادن، ایجاد قنات و کانال های آب، حق انحصاری از گمرک و منابع طبیعی در اختیار بارون ژولیوس دو رویتر که کارآفرینی آلمانی و انگلستانی است قرار گیرد.
الغای این امتیاز پس از بازگشت سفر شاه از اروپا بر اثر شورش و اعتراضات مردم صورت گرفت.
امتیاز رژی
یکی از واگذاری هایی که در دوره زمان صدر اعظمی امین السلطان اتفاق افتاد، امتیاز تجارت توتون بود که به تالبوت واگذار شده بود.
این واگذاری با مخالفت مردم رو به رو شد و میرزا حسن شیرازی و میرزا حسن مجتهد آشتیانی در تهران با تشویق مردم به اعتراضات، این تظاهرات ها را رهبری می کردند.
در شهر های دیگر نیز این اعتراضات گسترش یافت و شاه ایران مجبور به لغو این امتیاز شد. لغو این قرارداد باعث شد تا شاه به تالبوت بدهکار شود و این پول از طریق وامی از کشور های بیگانه پرداخت شد.
معاهده آخال
در سال ۱۲۶۰ بین نمایندگان ایران و روسیه عهد نامه ای به نام آخال نوشته شد که در بند های این قرارداد قید شده بود که روسیه از حملات ترکمن ها به شمال ایران جلوگیری کند و رود اترک را مرز بین ایران و روسیه تعیین کردند.
میرزا سعید خان موتمن الملک به عنوان نماینده ایران بود که سرانجام کشور های شمال شرقی ایران مستقل شدند.
ایجاد عدلیه
در سال ۱۲۳۸ که صدر اعظم میرزا آقا خان نوری عزل شد، شاه ایران سعی کرد دخالت روحانیون را در امورات کشور به حداقل برساند و این امر با مشورت سید جعفر خان مشیر الدوله که در فرنگ تحصیل کرده بود، محقق شد.
به دستور شاه، دارالشورای دولتی متشکل از ۶ وزیر به نام عدلیه اعظم تاسیس شد. اولین وزیر عدلیه ای که انتخاب شد، عباس قلی خان معتمد الدوله نام داشت.
ایجاد موزه ملی
به دستور سلطان صاحبقران، قسمتی از شمال کاخ گلستان که شاهان پیشین در آنجا هدایایی که از مهمان های خارجی دریافت می کردند را تخریب کرد.
او پس از بازسازی، کتابخانه، حوضخانه، سرسرا و دیگر اشیاء ارزشمند را به به طور کامل جمع آوری و سپس در موزه قرار داد.
دیگر اقدامات
ایجاد خط راه آهن شهر ری به حرم عبدالعظیم حسنی و تهران، خریداری کشتی پرسپولیس از آلمان، انتصاب استخراج نفت از کجور، تنکابن و کلارستان به محمد ولی خان خلعتبری، همگی به دستور مستقیم ناصر الدین شاه قاجار صورت پذیرفت.
صدر اعظم های ناصر الدین شاه
در طول حکومت ۵۰ ساله سلطان صاحبقران صدر اعظم های زیادی به این شغل منصوب و عزل یا کشته شدند که به ترتیب:
امیر کبیر
میرزا آقا خان نوری
میرزا جعفر خان مشیر الدوله
میرزا محمد خان سپهسالار
مستوفی الممالک
میرزا حسین خان سپهسالار
امین السلطان
زندگی شخصی ناصر الدین شاه
سلطان صاحبقران در دربارش حرمسرایی داشت که در مجموع تعداد زن های عقدی و صیغه ای او به ۸۵ زن رسید و ۴۲ فرزند داشت که ۱۴ فرزند او در همان کودکی فوت شدند.
آخرین تاج گذاری
ناصر الدین شاه در ۵۰ امین سالگرد تاج گذاری اش در سال ۱۲۷۵ تصمیم گرفت جشنی بزرگ را در حرم عبدالعظیم حسنی ترتیب دهد.
در همین هنگام سید جمال الدین اسد آبادی یکی از یارانش به نام میرزا رضا کرمانی را برای قتل شاه ایران فرستاد که در نهایت این ترور موفق آمیز بود و شاه بر اثر ضرب گلوله کشته شد.
سلطان صاحبقران را در حرم عبدالعظیم حسنی با سنگ قبری مرمر و وزنی ۷ تنی دفن کرده است و از این آثار یکی از هنر های برجسته تاریخ سنگ تراشی یاد می شود.
امروز این سنگ در کاخ موزه گلستان واقع در تهران نگهداری می شود تا مردم از این شاهکار هنری دوره قجری دیدن کنند.
دیدگاه تان را بنویسید