بدون قلعه‌نویی هرگز!

روزنامه شرق در ادامه نوشت: انتشار این خبر کافی بود تا بسیاری از اهالی فوتبال و هنر برای او آرزوی سلامتی هرچه‌زودتر کنند؛ حتی بازیکنان پرسپولیس که تازه چند ساعت از جشن قهرمانی‌شان در لیگ می‌گذشت، در صفحه‌های مجازی‌شان امیر قلعه‌نویی را فراموش نکردند. حالا در کنار خبر خوشحال‌کننده ترخیص قلعه‌نویی از بیمارستان، خبری نگران‌کننده از اطرافیانش به گوش می‌رسد مبنی بر اینکه پزشکان توصیه کرده‌اند قلعه‌نویی سرمربیگری را کنار بگذارد! موضوعی که تا عصر روز گذشته خود قلعه‌نویی واکنشی به آن نداشت ولی اطرافیانش می‌گویند به‌دلیل استرس زیادی که شغل مربیگری دارد، پزشکان توصیه کرده‌اند قلعه‌نویی شغلش را عوض کند یا اینکه دست‌کم یکی، دو سال را بیرون از فوتبال بماند تا در ادامه، روند بهبود سلامتی‌اش ارزیابی شود. انتشار همین خبر کافی است تا نگرانی‌ها درباره نبودن امیر قلعه‌نویی در فوتبال بیشتر شود؛ در واقع بعد از آنکه علی دایی، یکی از کاریزماتیک‌ترین سرمربیان ایرانی، ممنوع‌الفعالیت شده، حالا احتمال نبودن امیر قلعه‌نویی در لیگ فوتبال ایران هم قاعدتا از زیبایی‌های آن می‌کاهد. قلعه‌نویی که درحال‌حاضر با به‌دست‌آوردن پنج عنوان قهرمانی، پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر ایران است، هفت ‌سالی می‌شود که دستش به جام نرسیده و انگیزه زیادی داشت و دارد تا این ناکامی را جبران کند. او با بازگشتش به اصفهان هم اگرچه نتوانست با سپاهان عنوان قهرمانی لیگ را به دست بیاورد، ولی از این تیم که چند سال اخیر به میانه‌های جدول لیگ تبعید شده بود، یک مدعی تازه ساخته و هنوز هم برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا و البته بردن جام حذفی با سپاهان شانس دارد. مهم‌تر اینکه تیمش همین روز شنبه باید در دیداری حساس برابر استقلال به میدان برود که با توجه به وضعیت سلامتی‌اش گفته شده غایب بزرگ این جدال مهم است. البته جای خالی قلعه‌نویی در لیگ فقط از لحاظ فنی حس نمی‌شود؛ چون او با وجود ناکامی چندساله‌اش در لیگ، همواره مورد توجه رسانه‌ها بوده و یکی از مربیانی است که حجم بالای خبری را به خودش اختصاص می‌دهد. برای مردی که کنفرانس‌های خبری‌اش فراتر از صحبت درباره مسائل فوتبالی است و با پست‌های اینستاگرامی‌اش سعی کرده رویه‌ای متفاوت از یک سرمربی محض بودن را داشته باشد، نبودنش به این راحتی‌ها قابل هضم نیست. قلعه‌نویی از معدود مربیان حال حاضر لیگ است که هنوز هم می‌تواند سکوهای ورزشگاه را به وجد بیاورد؛ نیمه‌ای از آن را شیفته خود کند و نیم دیگر را متنفر. واکنش‌هایش به شعار «رئیس مافیا کیه؟» هواداران پرسپولیس در جدال تیم‌های سپاهان و پرسپولیس فراموش‌نشدنی است. او می‌تواند در چشم‌به‌هم‌زدنی با خارجی‌های لیگ از لحاظ کلامی دربیفتد و واژه‌سازی کند و بگوید ایرانی‌ها عاشق مربیان «چشم‌آبی» هستند؛ درعین‌حال که می‌تواند کارلوس کی‌روش را بابت خارجی‌بودنش بزند، پشت اسکوچیچ می‌ایستد و از او درحالی‌که خیلی‌ها انتقاد می‌کنند، حمایت کند. قلعه‌نویی، عادت رفیق‌بازی علی پروین را هم به ارث برده و شاگردان و بازیکنانش خوب می‌دانند کنارش‌بودن یا علیه‌اش‌بودن چه فواید و مضراتی دارد. امیر قلعه‌نویی برای فوتبال ایران یک سرمربی محض نیست و لیگ به او، واکنش‌های هیجانی و حرف‌های جنجالی‌اش نیاز دارد. او هنوز انگیزه دارد تا نشان دهد دانش سرمربیگری‌اش ته نکشیده؛ امیر هنوز هم رؤیای نشستن روی نیمکت تیم ملی را دارد و بعید است نسخه پزشکی، بتواند او را از زمین سبز دور نگه دارد.