مربیان؛ قهرمان روزهای پیروزی و بی‌تقصیر در روزهای شکست!

قهرمان روزهای برد و بی‌تقصیر در روزهای شکست؛ این اتفاقی که است در اکثر اوقات و در طول سال‌های اخیر در فوتبال ایران رخ داده است. مربیان در روزهای که موفق به کسب پیروزی شده‌اند با لبخند از کارهای تاکتیکی‌شان صحبت کردند و تمام اعتبار پیروزی را برای خودشان برداشته‌اند، اما در روز شکست یا به داور و افراد دیگر طعنه زدند یا به‌جای اینکه در کنار بازیکن باشند، او را به‌عنوان تنها عامل شکست یا نتیجه نگرفتن تیم معرفی کردند.

نقش افراد تیم در روز شکست و پیروزی

مشخص است که افراد در روز پیروزی و شکست به یک اندازه نقش ندارند و هر کدام از بازیکنان و کادرفنی سهم متفاوتی از نتیجه دارند، اما نه هیچ بازیکنی به‌صورت کلی مقصر شکست یک تیم است و نه یک بازیکن به تنهایی می‌تواند عامل برتری یک تیم و پیروزی آن تیم در زمین مسابقه باشد.

بازیکنان مهم‌تر از هر عامل دیگری، مهم‌ترین ابزار باشگاه‌ها برای رسیدن به موفقیت هستند. آن‌ها نقش پررنگی در پیروزی‌ها دارند. از این جهت رفتاری که با آن‌ها بعد از پیروزی‌ها و شکست‌ها می‌شود اهمیت بسیاری دارد و حتی مربیان بزرگی در فوتبال جهان بابت رفتار اشتباهی که بازیکنانشان داشتند در بین افکار عمومی و رسانه‌ها نقد شدند. صحبت‌های آنتونیو کنته، سرمربی اینتر بعد از شکست تلخ مقابل دورتموند در فصل گذشته رقابت‌های لیگ قهرمانان مثال مهمی برای این ماجرا است. کنته در آن مصاحبه سعی داشت تا مدیریت تیم را برای خریدها نقد کند، اما در قسمتی از مصاحبه به بازیکنان جدید تیم کنایه زد و این خود باعث شد تا فضا علیه او شود.

این فضا به شکل بسیار رادیکال‌تری در فوتبال ایران وجود دارد، بعد از شکست و حتی تساوی بازیکنان به‌عنوان مقصر معرفی می‌شوند. بی‌آنکه توجهی به این شود که بازیکن نیز مانند بقیه فرصت خطا کردن دارد و قسمتی از یک ماشین است که به‌عنوان تیم شناخته می‌شود.

اتهام به داوران و مسئولان مسابقه

از طرف دیگر مقصر جلوه دادن مسئولان نیز رفتاری است که در فوتبال ایران وجود داشته است و حتی در بعضی موارد کار به مسابقات بین‌المللی نیز کشیده شده است. حدود دو سال قبل بعد از بازی استقلال-ذوب‌آهن در لیگ قهرمانان آسیا، امیر قلعه‌نویی بعد از شکست و حذف تیمش مقابل استقلال در کنفرانس خبری بعد از بازی گفت: «امیدوارم عین حرف‌های من را منعکس کنید. به این فوتبال نباید تبریک گفت. به سلطانی‌فر و تاج باید تبریک گفت. از آقای سلطانیفر و تاج ممنون هستیم که سرخابی‌ها را خوب حمایت می کنند» و حتی در ادامه صحبت‌های خود برای دیگر تاکید کرد «مبارک تاج و سلطانی فر باشد اما آن بالا یک خدایی است».

اتهام به داوران نیز سال‌ها است در فوتبال ایران وجود دارد و بعد از باخت‌ها نیز موضوع ثابتی در کنفرانس خبری تبدیل شده. تقریباً تمام مربیان لیگ برتری با ادبیات متفاوت صحبت‌هایی را علیه داوران مطرح می‌کنند و این موضوع خود به چالشی دیگر تبدیل شده است. حتی در طول‌ سالیان گذشته و تا پیش از مهاجرت علیرضا فغانی، این داور برای دفاع از خود چندین بار با بعضی مربیان دچار درگیری لفظی شد. البته بماند که نمی توان گاهی منکر اشتباهات فاحش داوران و اثرگذاری آنها در نتیجه بازی شد.

مشخص است که در باید میان باید تفکر مربیان عوض شود و آن‌ها خود را تا حد زیادی مسئول نتایج تیم‌شان بدانند؛ گرچه در بعضی‌اوقات مربیان این موضوع را پذیرفتند، اما ذهنیت اکثر مربیان شاغل در ایران همان «قهرمان روزهای برد و بی‌تقصیر در روزهای شکست» است. موضوعی که باید تغییر کند.