عرضه ارزهای دیجیتال؛ تفاوت سرمایه در گردش (circulating supply)، عرضه حداکثر (maximum supply) و عرضه کل (total supply)

۱- عرضه ارز دیجیتال چیست؟

عرضه توکن کریپتو مشخص می کند که چه تعداد ارز دیجیتال وجود دارد و می تواند سرمایه در گردش، حداکثر یا کل باشد. برای خرید و فروش ارز دیجیتال بهتر است از میزان عرضه آن آگاه باشید

عرضه کل یک ارز دیجیتال به مجموع عرضه در گردش و کوین هایی که در در گردش هستند یا در حساب امانی یا اسکرو (escrow) قفل شده اند اشاره دارد، اسکرو یک قرارداد هوشمند است که در آن شخص ثالث به طور موقت دارایی را تا زمانی که یک شرط خاص و مورد توافق برآورده شود، نگه می دارد. حداکثر عرضه، حداکثر تعداد توکن‌هایی است که می‌توان ایجاد کرد، در حالی که عرضه در گردش تعداد توکن‌هایی است که وجود دارد و برای معامله در بازار موجود است.

۲) سرمایه در گردش چیست؟

عرضه در گردش ارز دیجیتال به تعداد توکن های در گردش در بازار در هر زمان معینی که برای معامله در دسترس هستند اشاره دارد.

معیار عرضه گردش برای تعریف ارزش بازار یک ارز دیجیتال معین و محاسبه اندازه اقتصاد آن استفاده می شود. ارزش بازار یک ارز دیجیتال با ضرب قیمت هر واحد در تعداد تمام کوین های موجود در یک بلاک چین، حتی آنهایی که مفقود یا مصادره شده اند، به دست می آید.

برای مثال خالق بیت کوین، ساتوشی ناکاموتو میلیون ها بیت کوین را در سال های اولیه استخراج کرد اما هرگز آنها را جابجا نکرد. دلیل چنین تصمیمی هرچه که باشد، همه آن بیت کوین ها همچنان در کل عرضه در گردش ارز دیجیتال گنجانده شده اند.

ارزش بازار واقعی یا تحقق یافته (realized market cap) قیمت یک کوین را در زمان آخرین جابجایی آن بر خلاف ارزش فعلی محاسبه می کند. ارزش بازار واقعی شامل کوین هایی نمی‌شود که از بین رفته یا در یک بلاکچین غیرفعال هستند و تأثیر آنها بر قیمت را کاهش می‌دهد.

برخی از ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین، عرضه محدودی دارند و گردش آنها تنها از طریق استخراج افزایش می یابد. از سوی دیگر، توسعه دهندگان برخی توکن های متمرکزتر می توانند عرضه در گردش خود را از طریق مینت آنی افزایش دهند، کمی شبیه به بانک های مرکزی.

عرضه در گردش نیز می تواند با فرآیندی به نام توکن سوزی کاهش یابد، که به معنای از بین بردن کوین ها با ارسال آنها به کیف پولی است که کلیدهای آن در دسترس کسی نیست. به همین دلیل، معیار عرضه در گردش باید به نوعی تقریبی در نظر گرفته شود.

۳-عرضه حداکثر چیست؟

حداکثر عرضه یک ارز دیجیتال، تعداد کل توکن هایی است که استخراج می شوند، و معمولاً زمانی که بلاک جنسیس یا اولیه ایجاد می شود، تعریف می شود.

حداکثر عرضه بیت کوین که در صرافی نیپوتو امکان خرید و فروش آن فراهم شده است،  به 21 میلیون محدود شده است، و اگرچه هر چیزی ممکن است، پروتکل و کد دقیق آن به گونه ای ساخته شده است که دیگر نمی توان بیت کوین استخراج کرد. سایر ارزهای دیجیتال حداکثر عرضه ندارند، اما ممکن است روی تعداد کوین های جدیدی که می‌توانند با سرعت خاصی مینت شوند، محدودیت داشته باشند، مانند اتر.

از سوی دیگر، استیبل کوین‌ها حداکثر عرضه را همیشه ثابت نگه میدارند تا از شوک عرضه که می‌تواند قیمت را تحت تأثیر قرار دهد و موجب نوسان آن شود جلوگیری کنند. ثبات آنها توسط دارایی های ذخیره وثیقه یا الگوریتم های ایجاد شده برای کنترل عرضه از طریق فرآیند توکن سوزی تضمین می شود.

کوین های دارای پشتوانه الگوریتمی برای حفظ قیمت ثابت طراحی شده‌اند، اما دارای معایبی هستند، زیرا در برابر ریسک‌های جدایی پیوند (de-pegging) آسیب‌پذیر هستند. همچنین، استیبل کوین‌های غیرالگوریتمی مانند تتر ممکن است مانند ژوئن 2022 در معرض خطر  جدایی پیوند قرار گیرند، که نشان می‌دهد حتی کوین هایی که باید اطمینان بیشتری ارائه کنند ممکن است در معرض خطر باشند.

دو معیار دیگر - عرضه در گردش و کل - نیز بر قیمت یک توکن تأثیر می‌گذارند، اما به میزان کمتری از حداکثر عرضه. وقتی یک ارز دیجیتال به حداکثر عرضه برسد، دیگر هیچ کوین جدیدی نمی‌توان ایجاد کرد. هنگامی که این اتفاق می افتد، دو نتیجه اصلی حاصل می شود:

ارز دیجیتال کمیاب تر می شود و در نتیجه، اگر تقاضا از عرضه بیشتر شود، ممکن است قیمت آن افزایش یابد.

ماینرها برای دریافت پاداش برای مشارکت خود باید به کارمزد متکی باشند.

در مورد بیت کوین، کل عرضه از طریق فرآیندی به نام هالوینگ (halving) به نصف می رسد، بنابراین محاسبه می شود که در سال 2140 به حداکثر عرضه 21 میلیون کوین خواهد رسید. اگرچه انتشار بیت کوین در طول زمان از طریق استخراج افزایش می یابد و پاداش‌های بلاک هر چهار سال به نصف کاهش می‌یابد و آن را تبدیل به یک ارز دیجیتال ضد تورمی می‌کند.

۴- عرضه کل چیست؟

کل عرضه یک توکن با افزودن عرضه در گردش به تعداد سکه هایی که استخراج شده اند اما هنوز در بازار توزیع نشده اند محاسبه می شود.

به عنوان مثال، در مورد سکه هایی که برای شرط بندی پاداش ها رزرو شده اند، قبلا مینت شده اند. با این حال، آنها در پروتکل پروژه قفل شده اند و تنها زمانی توزیع می شوند که سهامگذار شرایط خاصی را برآورده کند.

سکه‌ها یا توکن‌های سوخته در کل عرضه محاسبه نمی‌شوند، زیرا توکن‌هایی هستند که ارسال می‌شوند و به‌طور دائم در یک آدرس سوخته قفل می‌شوند که هیچ‌کس هرگز نمی‌تواند به آن دسترسی داشته باشد و بنابراین برای همیشه حذف می‌شوند.

بسته به قوانین پروتکل، امکان افزایش عرضه کل توکن وجود دارد. به عنوان مثال، در خصوص بیت کوین، تا زمانی که حداکثر اجماع برای تغییر پروتکل وجود نداشته باشد، عرضه کل 21 میلیون سکه آن هرگز نمی تواند تغییر کند. در مورد توکن های دیگر، توسعه دهندگان به طور بالقوه می توانند با برنامه ریزی متغیری در قرارداد هوشمند، قانون عرضه پروتکل را تغییر دهند.

۵- عرضه کل در مقابل عرضه حداکثر و در گردش

 ​

عرضه در گردش و عرضه حداکثر در نوع خود به یک اندازه مهم هستند و درک مفهوم آنها در مقابل عرضه کل می تواند به ارزیابی تأثیر آنها بر قیمت ارز دیجیتال کمک کند.

اینکه چگونه قیمت ممکن است در آینده تغییر کند، یک ارزیابی حیاتی برای سرمایه‌گذاری است که می‌تواند استراتژی متفاوتی را بسته به نحوه عملکرد هر معیار در برابر عرضه کل برنامه‌ریزی کند. عرضه کل و در گردش می تواند در طول زمان تغییر کند، بنابراین ضروری است که از آخرین پیشرفت های یک پروژه آگاه باشید.

خلاصه ای از تفاوت های بین عرضه کل، حداکثر و عرضه در گردش را می توانید در جدول زیر مشاهده کنید:

کوین ها یا توکن‌های ارز دیجیتال را می‌توان به راحتی با سهام عمومی در بازار سهام مقایسه کرد، زیرا قیمت آنها منعکس کننده شرایط عرضه و تقاضا است. هر چه تعداد کوین ها بیشتر باشد، نیاز به افزایش تقاضا برای افزایش قیمت وجود دارد.  

عرضه کم به این معنی است که توکن (سهم) کمیاب است و اگر تقاضای بالایی داشته باشد، احتمالاً قیمت آن افزایش خواهد یافت. از سوی دیگر، اگر تقاضا برای یک ارز دیجیتال کم باشد اما عرضه زیادی داشته باشد، ممکن است قیمت آن کاهش یابد.

منبع: nipoto.com