سردرگمی و دودستگی در فدراسیون فوتبال برای انتخاب سرمربی

 روزشمار آغاز دور برگشت مسابقات مقدماتی جام جهانی، هر روز عدد کوچک تری را نشان می دهد. فقط 65 روز تا شروع وقت باقی مانده. روز پانزدهم آذرماه بود که مهدی تاج در برنامه ورزش و مردم حاضر شد و خبر از فسخ قرارداد با مارک ویلموتس را داد. رئیس وقت فدراسیون در همان برنامه وعده داد که ظرف چند روز آینده، سرمربی جدید تیم ملی انتخاب می شود. اما عملاً این انتخاب نهایی نشد. از آن روز اتفاقات زیادی در سطح مدیریتی فوتبال افتاده. تاج از ریاست فدراسیون کناره گیری کرده، سرپرست موقت انتخاب شده و البته 50 روز گذشته و سرنوشت نیمکت تیم ملی ایران همچنان مبهم باقی مانده. 

* نشانه هایی از سردرگمی

گذشته از زمان طلایی که هدر می رود، سیگنال هایی که از فدراسیون دریافت می شود، نشانه نوعی سردرگمی است. انگار آن هایی که قرار است مربی آینده تیم ملی را انتخاب کنند، خودشان هم مطمئن نیستند که تصمیم درست چیست؟ روزی گفته می شود مربی آینده تیم ملی قطعاً ایرانی است، فردا روز خبر ادامه مذاکره با برانکو به عنوان تنها گزینه خارجی منتشر می شود. بعد از اینکه برانکو با تیم ملی عمان قرارداد می بندد، قاعدتاً انتخاب ها باید به گزینه داخلی محدود شود اما ناگهان حیدر بهاروند اعلام می کند، یک گزینه خارجی دیگر هم داریم که شرایط آن را بررسی می کنیم. 

* باز هم مذاکره مخفیانه

فراموش نکنیم شرایطی که امروز دچار آن هستیم، حاصل یک انتخاب اشتباه بوده. یک سال پیش بود که پس از جام ملت های آسیا و بعد از اینکه مشخص شد ادامه همکاری با کارلوس کی روش مقدور نیست، پروژه انتخاب سرمربی آینده تیم ملی، مخفیانه و سری دنبال شد و نتیجه آن به انتخاب مارک ویلموتس ختم شد. یک مربی ظاهراً نامدار اما غالباً ناموفق و بدون کارنامه روشن که در بازی های حساسی مثل بحرین و عراق نشان داد چقدر به لحاظ استراتژی و هوش مربیگری از کی روش عقب تر است. در واقع تیم ملی ایران، امروز وارث آن انتخاب نامناسب و اشتباه بود. آن موقع هم پروژه انتخاب تیم ملی دور از چشم رسانه ها دنبال شد و امروز هم به نظر می رسد فدراسیون همان استراتژی را پیش گرفته و حتی از انتشار رسمی نام گزینه های مربیگری تیم ملی، خودداری می کند. 
 مسئول انتخاب مربی تیم ملی کیست؟

رسانه ها به عنوان نمایندگان افکار عمومی حق دارند بدانند مسئولیت انتخاب سرمربی تیم ملی با چه کسانی است؟ کدام گروه، کارگروه یا هیاتی این مسئولیت را به عهده گرفته و براساس کدام معیارها و شاخص ها بین گزینه هایی که به آن ها پیشنهاد شده، گزینه نهایی را انتخاب می کنند؟ مهم ترین صندلی مربیگری فوتبال ایران را چرا به مربی الف واگذار نمی کنند و به جای او مربی ب را انتخاب می کنند؟ 

به یاد بیاوریم که مرحله برگشت مقدماتی جام جهانی و به خصوص دو بازی مقابل بحرین و عراق، از همیشه حساس تر است. حذف احتمالی تیم ملی در این مرحله، لطمه بزرگی به کلیت فوتبال می زند که تبعات آن غیرقابل جبران است. همین قضیه، کار انتخاب سرمربی تیم ملی را پیچیده تر و تخصصی تر می کند. آیا افرادی که امروز مسئولیت تعیین تکلیف نیمکت تیم ملی را به عهده گرفته اند، از چنین تخصصی بهره مند هستند؟ این ها همه پرسش هایی است که به خاطر ادامه پروژه سری نیمکت تیم ملی، پاسخی برای آن وجود ندارد.