زیبایی باورنکردنی لعیا زنگنه در 55 سالگی +عکس
تصاویر لعیا زنگنه بازیگر سریال آقازاده را در گذر زمان مشاهده کنید.
لعیا زنگنه متولد سال 1344 در تهران از بازیگران سینما و تلویزیون است لعیا زنگنه با نقش آفرینی فیلم راز مینا ساخته ی عباس رافعی وارد عرصه سینما شد و بازی زیبای او در مجموعه تلویزیونی در پناه تو هنوز در یادها مانده لعیا زنگنه می گوید عاشق فوتبالم نمیتوانید تصور کنید وقتی من فوتبال می بینم چه ریختی ام لعیا زنگنه بشدت محافظه کار است و کمتر مصاحبه می کند، اما او ازدواج کرده و صاحب یک دختر می باشد که حاضر نیست عکس او منتشر شود. لعیا زنگنه در نمایی از سریال آقازاده با چادر زیبا رونمایی شد:
فیلمشناسی لعیا زنگنه
فیلم های سینمایی لعیا زنگنه
راز مینا (عباس رافعی، ۱۳۷۵)
تکیه بر باد (فیلم ۱۳۷۸) (داریوش فرهنگ، ۱۳۷۸)
شیفته (محمدعلی سجادی، ۱۳۷۹)
رنگ شب (محمدعلی سجادی، ۱۳۷۹)
هفت ترانه (بهمن زرین پور، ۱۳۸۰)
مزاحم (سیروس الوند، ۱۳۸۰)
تب (رضا کریمی، ۱۳۸۲)
رئیس (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۵)
شیرین (عباس کیارستمی، ۱۳۸۷)
خیابانهای آرام (کمال تبریزی، ۱۳۸۹)
جرم (مسعود کیمیایی، ۱۳۸۹)
خودزنی (احمد کاوری، ۱۳۹۰)
زندگی خصوصی (حسین فرح بخش، ۱۳۹۰)
عاشقها ایستاده میمیرند (شهرام مسلخی، ۱۳۹۲)
دنیا تنهایی کم ندارد (افشین لیاقت، ۱۳۹۲)
ترانه های ناتمام (محمود رضا رضایی، ۱۳۹۳)
مثبت منفی (هادی رمضانپور، ۱۳۹۳)
این زن حقش را میخواهد (محسن توکلی، ۱۳۹۴)
عشقولانس (محسن ماهینی ،۱۳۹۵)
قاتل اهلی (مسعود کیمیایی ،۱۳۹۵)
زنانی که با گرگها دویدند (امیراطهر سهیلی ،۱۳۹۷)
خورشید همچنان می درخشد (ابراهیم شیبانی ،۱۳۹۸)
مجموعههای تلویزیونی لعیا زنگنه
آقازاده- بهرنگ توفیقی ١٣٩٨
برادرجان - (محمدرضا آهنج) ۱۳۹۷
دنیای گمشده - (امین امانی) ۱۳۹۷
پدر - (بهرنگ توفیقی) ۱۳۹۷
آرام میگیریم (روحالله سهرابی) ۱۳۹۵[۳]
پشت بام تهران (بهرنگ توفیقی) ۱۳۹۴
خواب بلند (احمد کاوری) ۱۳۹۲
مادرانه (جواد افشار) ۱۳۹۲
راستش را بگو (محمدرضا آهنج)۱۳۹۱
اغما (سیروس مقدم) ۱۳۸۶
مدار صفر درجه (حسن فتحی) ۱۳۸۶
باران عشق (احمد امینی، یک قسمت) ۱۳۸۰
تولدی دیگر (داریوش فرهنگ) ۱۳۷۷
در قلب من (حمید لبخنده) ۱۳۷۷–۱۳۷۶
در پناه تو (حمید لبخنده) ۱۳۷۴–۱۳۷۳
فیلم های تلویزیونی لعیا زنگنه
نام دیگر عشق (ابوذر نوروزپور، ۱۳۹۱)
فلس سیاه (مسعود تکاور، ۱۳۹۱)
رایزن عشق (جواد افشار، ۱۳۹۱)
زمزمه (مسعود آب پرور، ۱۳۹۰)
جاده جنایت (جهانبخش ایمانی، ۱۳۸۶
دیدگاه تان را بنویسید