لحن طلبکارانه و تهدیدآمیز مسئولان فدراسیون فوتبال/ انتخابات به رنگ خوشی

13 سال متوالی از حضور تفکر فعلی در فدراسیون فوتبال گذشته است. دورانی که با حضور علی کفاشیان به‌عنوان رئیس آغاز شد، به مهدی تاج رسید و حالا بیش از یک سال هم با سرپرستی حیدر بهاروند ادامه پیدا کرده است. در طول این دوران حضور مدیرانی چون کفاشیان، تاج و بهاروند ثابت بوده و نفراتی چون فریدون اصفهانیان، هدایت ممبینی، محمود اسلامیان و نفراتی از این دست دوره‌ای بوده و آنها جایگزین افراد دیگری شده‌اند. افرادی که معمولاً باید وابسته به رأس قدرت فدراسیون باشند تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند.

مسلم است که پرداختن به عملکرد فنی فدراسیون فوتبال در یک مطلب و چند پاراگراف نمی‌گنجد، اما در هر صورت تیم ملی فوتبال دو بار در این دوران به جام جهانی رسید، تیم‌های نوجوانان و جوانان هم سهمیه جام جهانی کسب کردند، تیم ملی فوتسال و فوتبال ساحلی روی سکوی سوم جهانی ایستادند و البته ناکامی‌هایی هم رقم خورد. از جمله ادامه ناکامی‌های تیم فوتبال المپیک، ناکامی‌های نوجوانان و جوانان از راهیابی به جام جهانی در دوره قبلی، دو بار ناکامی تیم ملی در جام ملت‌های آسیا که از رسیدن به قهرمانی یا رسیدن به فینال بازماند و البته قراردادهایی که دست روی خرخره فوتبال ایران گذاشته است.

با وجود تمام این اتفاقات، یک مسئله بسیار حائز اهمیت بود. موضوع اخلاق، پاسخگویی و احترام. فدراسیون فوتبال در زمان ریاست علی کفاشیان به دلیل خنده‌های همیشگی رئیسش به فدراسیون خنده مشهور بود و فدراسیون مهدی تاج به دلیل سکوت در مقابل تمام اتفاقات، لقب فدراسیون سکوت را گرفت. در این بین اما نباید فراموش کرد که مسئولان فدراسیون فوتبال در تمام این سال‌ها معمولاً ادبیات طلبکارانه و تهدیدآمیز داشتند. در مقابل باشگاه‌ها، ملی‌پوشان، بازیکنان، مربیان، داوران، دولت، مجلس، رسانه یا هر نهادی که فکرش را کنید، این ادبیات پس زمینه اصلی حاضران در فدراسیون بود.

شاید نباید از چنین فدراسیونی هم انتظار دیگری می‌رفت که وقتی سرمربی تیم ملی‌اش به منتقدان لقب مار، عقرب، کروکدیل و... می‌داد، سکوت می‌کرد و حتی برای تشویق، پاداش او را افزایش می‌داد. جایی هم که تنها برای یک بار مناظره‌ای میان یکی از مسئولان فدراسیون و یکی از منتقدان شکل گرفت، وقتی محمدرضا ساکت پاسخی برای سؤالات علی کریمی نداشت، کارلوس کی‌روش وارد میدان شد و با زیر سؤال بردن 127 بازی ملی کریمی، صحبت‌های او را بزدلانه خواند. اتفاقی که واکنش این منتقد فدراسیون را به دنبال داشت که رو به محمدرضا ساکت بگوید: «تا روزی که شما در این فوتبال باشید، ما رنگ خوشی را در این فوتبال نمی‌بینیم».

حالا در روزهای پایانی این تیم فدراسیون فوتبال هستیم. از هیئت رئیسه فعلی، نفرات اصلی یعنی کفاشیان و تاج دیگر نیستند و پس از سه دوره نامی از آنها وجود ندارد. هرچند حیدر بهاروند هم به‌عنوان نامزد ریاست و هم به‌عنوان نایب رئیس دوم پیشنهادی عزیزی‌خادم در انتخابات حاضر خواهد بود و فعلاً علاقه‌اش به ماندن در فدراسیون فوتبال پایان ندارد. عبدالکاظم طالقانی، فریدون اصفهانیان و هدایت ممبینی هم سه عضو دیگر هیئت رئیسه این فدراسیون هستند که می‌خواهند بار دیگر شانس خود را برای ادامه حضور امتحان کنند، اما هنوز دست از ادبیات طلبکارانه خود نکشیده‌اند.

هنوز فراموش نکرده‌ایم، طالقانی رئیس هیئت فوتبال استان خوزستان و عضو هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال پس از فجایع اهواز و دیدار استقلال خوزستان و پرسپولیس در لیگ پانزدهم چگونه از عالم و آدم شاکی بود و خودش را موظف به پاسخگویی نمی‌دانست. ادبیات طلبکارانه او پس از فینال جام حذفی دو سال پیش میان پرسپولیس و داماش که فاجعه آن بازی هم زبانزد بود، فراموش نمی‌شود.

در تمام این سال‌ها که فریدون اصفهانیان در هیئت رئیسه عضویت داشته و بیشتر عهده‌دار کمیته داوران بوده است، داوران روزهای خوبی را پشت سر نگذاشتند. آنها حتی در اعتراض به دریافت نکردن دستمزد خود، عمدتاً تهدید یا از قضاوت محروم شده‌اند. حالا هم این عضو هیئت رئیسه در روزی که برای حضور مجدد در انتخابات ثبت‌نام کرده است، با بی‌احترامی به اصحاب رسانه با ادبیاتی نامناسب و طلبکارانه پاسخ می‌دهد؛ او حتی در پاسخ به انتقادات می‌گوید: «مگر مجبورم با شما صحبت کنم».

هدایت ممبینی عضو دیگر هیئت رئیسه است که او هم در روز ثبت‌نام مجدد در انتخابات، پاسخ‌های طلبکارانه‌ای به انتقادات داد که گویا او و دیگر همتایانش هیچ تقصیری در قرارداد فاجعه‌آمیز مارک ویلموتس نداشته‌اند و هواداران فوتبال مقصر هستند. حالا این نفرات باز هم قصد دارند حضورشان را در هیئت رئیسه تمدید کنند که احتمالاً در صورت انتخاب، باید منتظر ادامه این رفتارهای طلبکارانه باشیم. افرادی که این روزها برای فعالیت‌های انتخاباتی خود حتی برخی اعضای مجمع را با تهدید می‌خواهند ترغیب کنند تا باز هم به آنها رأی بدهند.

حالا که مهدی تاج رفته و علی کفاشیان هم دیگر در انتخابات ثبت‌نام نکرده است، شاید این امید وجود داشته باشد که رنگ و روی فدراسیون فوتبال هم تغییر کند. شاید اگر رئیسی که ادبیات تهدیدآمیز و طلبکارانه ندارد در رأس کار نباشد، هیئت رئیسه‌ای هم به این شکل تشکیل نشود. شاید این انتخابات روزی باشد که فوتبال رنگ خوشی را به خود ببیند.