متن کامل بیانیه تسلیت باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال در پی فوت علی انصاریان

 علی انصاریان پیشکسوت جذاب سرخابی هآ درگذشت.او در 14 تیر 1356 بدنیا آمد. علی انصاریان در تهران متولد شد. علی انصاریان بازیکن بازنشسته و بازیگر بود.علی انصاریان با 186 سانتی متر قد بعنوان مدافع تجربه پوشیدن هر دو پیراهن تیم استقلال و پرسپولیس را دارد و بعد از آن هنرپیشه و مجری شد. به گفته پزشکان معالج ریه‌های علی انصاریان به شدت درگیر ویروس کرونا شده بود و با اینکه چند روزی مراقبت‌های ویژه ای از او صورت گرفت اما با وجود مبارزه جانانه‌اش تسلیم اراده حق شد. و به رفیق همیشگی‌اش مهرداد میناوند پیوست.خانه فوتبال این مصیبت جانگداز را به خانواده انصاریان و هواداران فوتبال تسلیت می گوید. روحش شاد و یادش گرامی.

متن کامل تسلیت 

باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس بابت درگذشت علی انصاریان پیشکسوت فوتبال پیام تسلیت منتشر کردند.
به گزارش خبرگزاری فارس، علی انصاریان عصر امروز به دلیل ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان فرهیختگان چند روز بعد از فوت مهرداد میناوند جان به جان آفریت تسلیم کرد.
بازیکن اسبق تیم‌های پرسپولیس و استقلال بعد از تحمل دو هفته ای این بیماری امروز در بیمارستان فرهیختگان تهران جان خود را از دست داد و به رحمت ایزدی پیوست.

به همین بهانه باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس بابت درگذشت این بازیکن پیشکسوت پیام تسلیتی را منتشر کردند.

انا لله و انا الیه راجعون

درگذشت علی انصاریان پیشکسوت فوتبال ایران که سابقه بازی با پیراهن استقلال را هم در کارنامه خود داشت را به جامعه ورزش، هواداران باشگاه استقلال و پرسپولیس و خانواده ایشان تسلیت می‌گوییم و برای آن مرحوم خواهان غفران الهی و برای بازماندگان صبر جزیل را از خداوند متعال خواهانیم.

باشگاه پرسپولیس هم با انتشار سوگنامه‌ای درگذشت این پیشکوست فوتبال را تسلیت گفت.

 این باشگاه در پیامی با اندوه و تاثر فراوان درگذشت پیشکسوت فوتبال ایران و پرسپولیس و هنرمند سینمای ایران را ناباورانه و از صمیم قلب به خانواده وی، به ویژه مادر بزرگوارش، خانواده بزرگ پرسپولیس، اهالی ورزش و فوتبال و جامعه هنر تسلیت می‌گوید.

برای ما نیز باور این دو حادثه پیاپی بسیار سخت و دشوار است. همه ما امیدوار بودیم پس از دست دادن مهرداد میناوند عزیر، حداقل با بهبودی کامل علی انصاریان دوست‌داشتنی، مرهمی برای آن زخم‌ بیابیم، اما دریغ و افسوس که گویی این دو رفیق قدیمی با یکدیگر قراری داشته‌اند.

امروز مصیبت دیگری بر همه ما وارد شده است و این همدردی با تمام خانواده‌های داغداری است که متاسفانه عزیزان خود را به دلایل گوناگون از جمله به واسطه این بیماری مرموز و منحوس از دست داده‌اند. باور این که میناوند و انصاریان را در این سن و سال دیگر در میان خود نداریم سخت و دشوار است.

حکایت غریبی است که انصاریان درست در روزهایی که سینمای ایران جشنواره فجر را با فیلمی که او در آن حضور داشت افتتاح کرد، پیشکسوت فوتبال ایران اختتامیه داستان زندگی‌اش در این دنیای فانی، رقم خورد.

انصاریان با خاطره آن خنده‌ها و شوخی‌هایش همیشه در ذهن ما زنده خواهد بود. هنرمندی که در فوتبال به بازی‌های غیرتمندانه‌اش شهره بود. خاطره زخم‌هایی که برداشت و به آن‌ها افتخار می‌کرد، را هیچ‌گاه از یاد نمی‌بریم.

همیشه می‌گفت: وقتی با پیراهن پرسپولیس وارد زمین می‌شوی دیگر برای خودت نیستی. وقتی آن همه نگرانی و استرس را در صورت هواداران می‌بینم که قرمز شده‌اند ، وقتی علی پروین را می‌بینیم که هر چند به شکل عجیب و باور نکردنی روی نیمکت می‌نشیند و بلند نمبیشود ولی خون توی صورتش جمع می‌شود و آدم فکر می‌کند که دور از جانش، الان سکته می‌کند، دیگر هر چه از دستت بر بیاید باید انجام بدهی. اگر سرت را جلوی توپ و پای حریف نگذاری، نامردی کرده‌ای. من خودم روی آن سکوها بوده‌ام می دانم وقتی توپ به دروازه تیمت نزدیک می‌شوی چه حالی داری.

می‌گفتند سخت و خشن بازی می‌کند و خودش می‌گفت. فوتبال بچه بازی نیست. پیراهن یک تیمی مثل پرسپولیس را می‌پوشی نمی‌توانی فقط یک بازیکن باشی باید جنگجو باشی. بله من سخت و جدی بازی می‌کنم ولی شما ببین که من بیشتر خودم مصدوم می‌شوم و نه بازیکنانی که روبه‌روی من قرار می‌گیرند. او روش و فلسفه خودش را برای فوتبال داشت.

در کنار بازی‌های آن‌گونه او، کم نبودند بازیکنانی که پیراهن تیم ملی را به دست آوردند، هر چند او هیچ‌گاه به آن میزان که شایسته‌اش بود، به حق خود نرسید. روزی که به پرسپولیس رسید انگار دنیا را به او داده بودند.

چه قدر هم به پدر و مادرش می‌نازید. عاشق خانواده‌اش بود. هر بار از او پرسیدم که چرا ازدواج نمی‌کند، با خنده و شوخی از جواب طفره می‌رفت یا می‌گفت هنوز وقتش نشده است. آخرین بار گفتم دیگر ۴۳ سالت شد و جواب داد، نمی‌خواهم کسی را اسیر خودم کنم. به هر حال طفره می‌رفت. شاید گمشده‌ای داشت. خودش بود و عشق به مادری که نمی‌دانیم با این داغ چه خواهد کرد.

علی انصاریان دیگر در میان ما نیست و نمی‌دانیم باید از کجای این سال‌ها که در کنار ما بود بنویسیم. از آن روزی که یک هفته بعد از جدایی‌اش با بغض می‌گفت نباید این اشتباه را می‌کرد و دنیزلی با رفتن آری‌هان گفته بود که او را می‌خواهد یا از آن روزی که تعریف کرد با تشویق هواداران پرسپولیس، نفهمید دربی چه شد؟ ولی آن‌قدر مرد بود که هیچ گاه برای پیراهنی که به تن می‌کرد، کم نگذارد.یک آدم احساساتی که عاشق فیلم و پرسپولیس بود و به هر دوی آن‌ها رسید.

باشگاه فرهنگی و ورزشی پرسپولیس، این ضایعه را به خانواده او، هواداران پرسپولیس و جامعه ورزش، فوتبال و هنر تسلیت می‌گوید و برای همه آرزوی صبر دارد. امیدواریم در آینده نزدیک، دیگر شاهد اتفاقاتی از این دست و داغدار شدن خانواده نباشیم.

از مردم عزیز ، عاجزانه خواهش می‌کنیم با رعایت پروتکل‌ها و قواعد فاصله گذاری اجتماعی از خود و دیگران محافظت کنند. همچنین برای همدردی و ابراز احسایات پاکی که دارند، خود و دیگران را به خطر نیندازند. باور کنیم، این بیماری بی‌رحم هر جایی در کمین است و هیچ‌کس از آن در امان نیست.