دعوای بابا و پاپا برای خوردن قیمه پلوی نذری فوتبال ایران!

دعواها، مناقشه ها و جدال ها در فوتبال ایران اصولا ماهیت درست و حسابی ندارند. تا چندی پیش بر ستاره های روی پیراهن جنگ بود، امروز همه چیز در پوکر قهرمانی خلاصه شده!

تا دیروز بحث «بابا و پاپا» نبود؛ بلکه داوران مورد تمسخر واقع می شدند، فدراسیون فوتبال مقصر بود، روزنامه های ورزشی تقصیرکار بودند، عادل فردوسی پور بخت برگشته سیبل می شد!

قبل از این که بحث های بی مایه و بی شرمانه فضای مجازی به برنامه های رسمی تلویزیون کشیده شود، همیشه همین دعواها بود؛ اما هیچ کس نگفت چرا هیچ تیمی در فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا «جام» نمی گیرد! تاریخ فوتبال آسیا چند بار باید ورق بخورد تا یک بار نماینده ایران جام بگیرد؟ هیچ کس در این باره قلمفرسیایی نکرد؟ حتی مثل همین ماجرای ۴ و ستاره و پوکر، فحش هم نداد!

۸۸ سال از اولین دوره برگزاری رقابت های جام جهانی می گذرد. ما به جز چند بار صعود به این جام، هرگز حتی از مرحله مقدماتی نیز بالا نرفتیم اما کسی بابت این افتضاح تاریخی در فوتبال ما دست به یقه نشد... این همه سال قهرمان جام ملت های آسیا نشدیم؛ چون فوتبالی داریم که از روز نخست تا امروز بد مدیریت شده است.

 مربی ایرانی را با گلوله های برفی زدیم. مربی خارجی را نپذیرفتیم. چهره جوان آوردیم لت و پارش کردیم. مربی با تجربه آوردیم با پس گردنی فرستادیم در خانه اش. مربی جوان آوردیم به او میدان ندادیم. مربی سرشناس اروپایی آوردیم فحش و بد و بیراه نثارش کردیم.

ما واقعا از جان این فوتبال چه می خواهیم؟ از این فوتبال دولتی که بخش عمده ای از آن را پرسپولیس و استقلال بر می دارند و مابقی اش نصیب تیم های صنعتی می شود. در فوتبالی که حق پخش معنای اصولی ندارد. درآمدها نامعلوم و غیر شفاف هستند؛ در فوتبالی که مدتهاست رئیس ندارد و هر بار فیفا بابت اساسنامه ای که گویا قرار نیست هرگز اصلاح شود به ما تذکر می دهد و تهدیدمان می کند.

ما چنین فوتبال بی هویتی داریم اما هنوز غرق در دعوای بابا و پاپا هستیم و خودمان با این که می دانیم از این دیگ، هیچ بخاری بلند نمی شود اما برای خوردن قیمه پلوی نذری این فوتبال صف کشیده ایم!