گمشده تراکتور یک مربی داخلی بود

تراکتور روز گذشته موفق شد پس از عملکرد قابل قبول در لیگ برتر و حضور در بین یکی از 4 تیم بالای جدول، در جام حذفی هم به عنوان قهرمانی دست پیدا کند و یکی از دو سهمیه مستقیم ایران در لیگ قهرمانان آسیا را به دست بیاورد تا در مجموع در طول فصلی که گذشت نمره قبولی بگیرد.

تراکتور که دومین سال حضورش در بخش خصوصی با مالکیت محمدرضا زنوزی را تجربه می‌کند در طول این دو فصل جابجایی‌های زیادی روی نیمکت سرمربیگری خود داشته و مربیان مطرح و نامداری روی نیمکت این تیم نشستند که به هر کدام به چشم ناجی تراکتور نگاه می‌شد ولی هرکدام به دلایلی در این تیم ماندگار نشده و عمرشان روی نیمکت سرخپوشان تبریزی کوتاه‌تر از حد انتظار بود.

تراکتور نه با جان توشاک، نه با جرج لیکنز و نه با مصطفی دنیزلی به سر منزل مقصود رسید و در حالیکه همچنان نیاز به یک سرمربی مطرح و شناخته شده و کارنامه دار بین المللی روی نیمکت این تیم احساس می‌شد، شخصی توانست سرخپوشان تبریزی را به موفقیت برساند که کمتر کسی انتظارش را داشت.

ساکت الهامی که او را با نفر دوم کادر فنی بودن در تیم‌های مختلف و در کنار سرمربیان مطرحی مثل فیروز کریمی، صمد مرفاوی و یحیی گل‌محمدی می‌شناختیم ابتدای فصل وظیفه تمرین دادن تراکتور و نقل و انتقالات باشگاه را تا معرفی سرمربی جدید برعهده داشت و جایش را به مصطفی دنیزلی داد و پس از خروج غیر منتظره سرمربی ترک تبار از ایران و انصرافش از ادامه فعالیت در تبریز موقتاً در  5 بازی پایانی تا تعطیلات نیم فصل هدایت این تیم را بر عهده گرفت تا باشگاه سرمربی جدید را معرفی کند. در این میان نتایج تراکتور زیر نظر الهامی که اولین تجربه سرمربیگری خود را در لیگ برتر سپری می‌کرد فراتر از حد انتظار بود و 5 پیروزی پیاپی باعث شد سرخپوشان تبریزی بار دیگر در کورس قهرمانی قرار بگیرند و مدیران باشگاه هم در تصمیمی درست، الهامی را تا پایان فصل ابقا کردند.

تراکتور با سختی‌های زیادی در نیمه دوم لیگ برتر دست و پنجه نرم می‌کرد ولی در نهایت قرار گرفتن در بین 4 تیم بالای جدول در لیگی که رقابت تیم‌ها به شدت فشرده است منجر به کسب سهمیه آسیایی این تیم شد و درنهایت قهرمانی جام حذفی سهمیه مستقیم آنها را قطعی کرد و تراکتور به دومین جام قهرمانی تاریخ فوتبالش دست یافت و می‌توان تا همینجای کار هم ساکت الهامی را یکی از جاوادنه‌های تاریخ باشگاه دانست.

در شرایطی که به مربیان داخلی در فوتبال ایران کم توجهی می‌شود و اکثر باشگاه‌ها و مدیران مسیر موفقیت را در جذب گزینه‌های خارجی می‌دانند و مربیان درجه چندم غیر ایرانی را به ایرانی‌ها ترجیح می‌دهند، ساکت الهامی ثابت کرد که مهره گمشده تراکتور یک سرمربی ایرانی بود.

الهامی در طول مدت همکاری با تراکتور بدون حاشیه و بی ادعا تمرکزش را روی کارش گذاشت و اجازه داد نتایجش به جای خودش با دوستان و منتقدان صحبت کنند و به نوعی مانند نامش ساکت بود و در سکوت و آرامش کار تیمش را جلو برد.

فدراسیون فوتبال در تصمیمی پر انتقاد مرزهای فوتبال ایران را به روی مربیان و بازیکنان خارجی بسته و این تصمیم اشتباهی است و قطعاً اگر قرار است حضور مربیان خارجی در ایران ممنوع شود این اتفاق باید به واسطه عملکرد خوب ایرانی ها روی نیمکت بیافتد. مثل کاری که ساکت الهامی انجام داد و حضور مربی خارجی روی نیمکت تراکتور را در فصل آینده ممنوع کرد.