مایلی‌کهن: این فینال به نام یحیی است نه برانکو

محمد مایلی‌کهن در باره صعود پرسپولیس ایران به فینال لیگ قهرمانان آسیا با برتری مقابل النصر عربستان توضیحاتی داده که در ادامه می‌خوانید:

*بازی بسیار سختی بود. زیرا النصر تیم خوبی است که مهره‌های ارزشمندی را هم در اختیار دارد. امکانات این تیم هم به هیچ وجه قابل مقایسه با ما نبوده و نیست. بازیکنان پرسپولیس در طول این مسابقات خیلی خوب ظاهر شدند و این موضوع نشان می‌دهد تیم به خوبی جمع شده بود. در جذب بازیکنان جدید به خوبی عمل شده و کادر فنی این تیم هم که در راس آنها یحیی گل محمدی قرار داشت عملکرد خوبی داشتند.

*پرسپولیس با وجود از دست دادن مهره‌های ارزشمندی مثل علی علیپور، مهدی ترابی و علیرضا بیرانوند با عملکردی خوب در نقل و انتقالات و دیدگاه مثبت کارشناسی صلابتی بیشتر از گذشته پیدا کرد.

*نکته مهم این است پرسپولیس با یک مربی ایرانی به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید. در دین ما آمده است علم و دانش را هر جایی که هست به دنبالش باش. منکر دانش مربیان خارجی نمی‌شوم و این یک واقعیت است، اما وقتی می‌بینم فوتبال ایران با وجود خیلی از چیزهایی که دارد به سمت و سوی افراد خارجی می‌رود که با کمترین بازدهی بیشترین ارقام را می‌گیرند، آزرده می شوم.

*صعود پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا برای ساعاتی مردم را از گرفتاری‌هایشان دور کرد و این نکته ارزشمندی است. باید به کادر فنی این تیم تبریک گفت و یادمان نرود نباید بیخودی پول‌هایمان را دور بریزیم.

*منکر لابی‌بازی‌های خارج از زمین عربستانی‌ها نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوم، اما نگاه کنید که پس از محروم شدن عیسی آل کثیر تا چه اندازه به طرف مقابل توهین کردیم. من حتی شنیده‌ام رسول پناه که سرپرست باشگاه پرسپولیس است با لفظ بدی از مسؤولان کشور عربستان یاد کرده است. این موضوع بد است.

*اگر خاطرتان باشد وضعیت تیم ملی ایران در جام ملت‌های ۱۹۹۶ با عربستانی‌ها بدتر از الان بود، اما چه اتفاقی افتاد که تیم ما توانست هم کاپ اخلاق را بگیرد و هم جایزه بهترین بازیکن، آقای گل و رتبه سومی را به دست آورد. شاید روابط سیاسی‌مان در آن زمان با عربستانی‌ها بدتر از آلان بود. من دیدگاه‌های خاصی نسبت به فوتبال و حتی ورزش دارم، اما اعتقاد دارم ورزش جنگ نیست. خیلی ناراحت می‌شوم که خیلی‌ها می‌گویند برای جنگیدن به زمین می‌رویم؛ این درست نیست بلکه باید به زمین برویم و تلاش کنیم تا قدرت خود را با ارائه بازی زیبا به حریف دیکته کنیم.

*خیلی مواقع ضعف‌های خود را به گردن حریف می‌اندازیم. عیسی آل کثیر از عرب‌های عزیز خوزستان ماست. وی هیچ گاه به کسی توهین نژادی نمی‌کند، ضمن این که تاکنون با ازبک‌ها مشکلی نداشتیم که عیسی بخواهد به آنها اهانت کند. این هم رأی ناعادلانه‌ای بود و AFC هم مته به خشخاش گذاشت. با تمام این تفاسیر و نگرانی‌ها وقتی خودمان باشیم به دلیل توانایی‌ها و استعدادهای فراوانی که در فوتبال و ورزش ایران وجود دارد می‌توانیم تیمی مانند النصر را هم به راحتی ببریم.

*در استقلال هر اتفاقی می‌افتد و هر نتیجه خوبی به دست می‌آید می‌گویند استراماچونی تأثیرگذار بوده است، انگار فرهاد مجیدی و مجید نامجو مطلق وجود نداشتند. وقتی تیم می‌بازد فقط فرهاد و مجید را می‌شناسیم. این مسائل پدر آدم را درمی‌آورد و درد بزرگی است. فرهاد مجیدی این اندازه برای استقلال زحمت کشید، من که از دور وضعیت استقلال را رصد می‌کردم دیدم در این تیم داستان‌های زیادی وجود دارد.

* اکنون در شمال هستم و به عنوان یک انزلی‌چی غصه‌ام می‌گیرد منطقه‌ای که آب و هوایش مانند اروپاست، یک چمن طبیعی ندارد. بیشتر ورزشگاه‌های شمال دارای چمن مصنوعی هستند. هیچ کس این مسائل را نمی‌بیند. ورزشگاه شهید عضدی رشت چمن مصنوعی درجه ۲۰ دارد که وقتی نوجوان‌ها برای آموزش فوتبال به آنجا می‌روند کل بدنشان سیاه می‌شود. انگار شاگرد مکانیک بوده است. ورزشکار سردار جنگل وطنی قائم شهر هم چمنشان مصنوعی است. مگر می‌شود در شمال ایران یک چمن طبیعی وجود نداشته باشد.